تاکید رهبر انقلاب بر حفظ وحدت
کاسه داغ تر از آش!
دعوت به حفظ وحدت میان مسلمانان شیعه و سنی از ابتدای انقلاب تا کنون مورد تأکید امام خمینی و رهبر معظم انقلاب بوده است. به راستی رهبر انقلاب در سخنان مختلف خود از عایشه با چه صفتی نام برده اند؟ امام خمینی (ره) معاویه را چگونه خطاب می کردند؟
رهبر فرزانه انقلاب در دیدار کارگزاران حج تمتع در بیستم شهریور ماه 92 فرمودند:
« باید سعى بکنیم که نه فقط جدال زبانى نداشته باشیم، تنافر قلبى هم نداشته باشیم؛ درست عکس آن چیزى که امروز دشمنان اسلام درصدد ایجاد آن در جامعهى اسلامىاند؛ این را توجّه داشته باشید. اختلاف مذاهب اسلامى، اختلاف شیعه و سنّى در حدّ اختلاف عقیدتى -یکى یک عقیدهاى دارد، دیگرى یک عقیدهى دیگرى دارد؛ اینها باهم اختلاف دارند- مشکلى بهوجود نمىآورد؛ مشکل آن وقتى است که این اختلاف عقیدتى به اختلاف روحى، به اختلاف رفتارى، به درگیرى، به ستیزهگرى، به دشمنى بینجامد؛ دشمنان دنیاى اسلام دنبال این فکرند، دنبال این نقشهاند…رهبران دینى تشیّع و بخصوص بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، امام بزرگوار و دیگران، این همه تأکید می کنند بر حفظ اتّحاد امّت اسلامى و برادرى مسلمانان با یکدیگر، آنوقت یک عده اى -کاسهى داغتر از آش- دنبال آتشافروزى، دنبال ایجاد درگیرى و اختلاف هستند. این همان چیزى است که دشمن می خواهد؛ این همان چیزى است که دشمنان دنیاى اسلام که نه شیعهاند، نه سنّىاند، نه این را دوست دارند، نه آن را دوست دارند، دنبالش هستند. اینها را باید بفهمیم، اینها را باید توجّه کنیم…»
یک جنبه حفظ وحدت، با احترام نام بردن از بزرگان صدر اسلام است که بسیار مقبول و ممدوح برادران اهل سنت هستند و شاید به عقیده شیعه برخی از آنها انسان های ناشایست و منحرفی بوده اند. نمونه ای از احترام در نام بردن بزرگان اهل سنت در کلام رهبری درباره عایشه است. رهبر معظم انقلاب در قسمت هایی از بیاناتشان که نام عایشه را برده اند از صفت ام المؤمنین استفاده کرده اند. در ادامه قسمت هایی از بیانات ایشان که مؤید این مطلب است آورده شده است:
«در بعضى از کشورهاى اسلامى مثل ریگ پول می ریزند براى اینکه در بین سنىها اجتماع ضد شیعه درست کنند. این از این طرف؛ از آن طرف هم به یک گویندهى به اصطلاح شیعى پول می دهند که در تلویزیون، به نام شیعه، امالمؤمنین عایشه را متهم کند، قذف کند، اهانت کند. روش ها اینهاست. شما در مقابل این روش ها چه کار می کنید؟ سنى چه کار می کنى؟ شیعه چه کار می کنى؟ از کارهاى اینها گول نخوریم. اختلاف براى آنها بیشترین و بزرگترین نعمت است.» (بیانات در جمع روحانیون شیعه و اهل سنت کرمانشاه، ۰۱۳۹۰/۰۷/۲)
«در روایات اهل سنت دربارهى محبت پیغمبر به امیرالمؤمنین (علیهما الصّلاه و السّلام) مطالبى آمده است که براى همهى مسلمانان قابل تدبر و قابل توجه است. در سنن «تَرمذى» که از صحاح ستهى اهل سنت است، از قول امالمؤمنین عایشه نقل می کند که ایشان گفته است که: «ما خلق اللَّه خلقا احبّ الى رسول اللَّه (صلّى اللَّه علیه و اله) من علىّ»؛ یعنى ایشان شهادت می دهد که در میان خلائق هیچ انسانى محبوبتر از امیرالمؤمنین در نزد پیغمبر و در چشم پیامبر مکرم نبود.» (بیانات در سالروز ولادت حضرت امیرالمومنین(ع)، ۱۳۸۸/۰۴/۱۵)
«امّالمؤمنین عایشه مىگوید که گاهى یک ماه از مطبخ خانه ما دود بلند نمىشد. سوار مرکب بىزین و برگ مىشد. آن روزى که اسب هاى قیمتى با زین و برگ هاى مجهّز سوار مىشدند و تفاخر مىکردند، آن بزرگوار در بسیارى از جاها سوار بر درازگوش مىشد. حالت تواضع به خود مىگرفت. با دست خود، کفش خود را وصله مىزد…» (بیانات در خطبههاى نمازجمعه تهران، ۱۳۷۹/۰۲/۲۳)
«…لذا (ناکثین) جدا شدند و رفتند و جنگ جمل به راه افتاد که واقعاً فتنهاى بود. امّالمؤمنین عایشه را هم با خودشان همراه کردند. چقدر در این جنگ کشته شدند. البته امیرالمؤمنین پیروز شد و قضایا را صاف کرد. این هم جبهه دوّم بود که مدّتى آن بزرگوار را مشغول کردند.» (بیانات در خطبههای نمازجمعه، ۱۳۷۷/۱۰/۱۸)
«…محمّدبن ابىبکر، شخصیت به این عظمت که این قدر در جنگ جمل و در هنگام بیعت، به درد امیرالمؤمنین خورد، پسر ابىبکر و برادر امّالمؤمنین عایشه بود…»( بیانات در خطبههای نماز جمعه تهران، ۱۳۷۵/۱۱/۱۲)
یقیناً جای تعجب نیست! چرا که رفتار رهبر فرزانه انقلاب برگرفته از قرآن و اهل بیت است. شاید نمونه ای از تاکید قرآن در این باره را در آیه 6 سوره مبارکه احزاب یافت که می فرماید: «النَّبِيُّ أَوْلي بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ...» که به نظر اغلب مفسرین لزوم احترام به همسران پیغمبر اکرم از آیه دریافت می شود.
جملهای که امام تکرار نکردند
بد نیست من خاطرهیی را برای شما نقل کنم؛ هرچند که به خیلی از دوستان هم این را گفتهام. امام یک وقت در اوایل انقلاب در سخنرانیهایشان از معاویه به صورت طعنآمیزی اسم میآورند. شما میدانید که من مدتی را در بلوچستان بودم و با خیلی از علمای آنجا دوست نزدیک هستم. مردم و علمای سنی آن منطقه، معاویه را مقدس میدانند. به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه را محترم میشمارند و او را خالالمؤمنین میدانند - البته بحق یا بناحق آن، مربوط به جلسهی بحث است - یعنی مسلمانان هند، پاکستان، بنگلادش و افغانستان اغلب سنی حنفیاند؛ اینها معاویه را محترم میشمارند. امام گفتند عجب، من نمیدانستم! من بعد از آن در طول این ده، یازده سال یک جملهی طعنآمیز از امام راجع به معاویه نشنیدم.
(بیانات در دیدار اعضای گروه ویژه و گروه معارف اسلامی صدای جمهوری اسلامی ایران ۱۳۷۰/۱۲/۱۳)
النَّبِيُّ أَوْلي بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ